دین سیاسی یا سیاست دینی
دین سیاسی یا سیاست دینی
انقلاب اسلامی ایران,تقریری جدید و نو را از سیاست در جهان مطرح کرد که در تاریخ سیاسی عالم بعد از حکومت امیرمومنان علی علیه السلام سابقه نداشته است.
در ادبیات سیاسی رایج در جهان امروزه,انچه اولویت دارد دسترسی به قدرت و اعمال نفوذ بر مراکز تصمیم گیری است.برای دسترسی به این مهم تمام امکانات و فرصت ها را به کار می گیرند و در اکثر مواردحتی به اصول اخلاقی پایبند نیستند واز هر امکانی برای ضربه زدن به رقیب استفاده می کنند.این اقدامات حاکم کردن روحیه قدرت طلبی بر هر چیزی وهر تعهدی به مردم,جامعه و احیانا اگر خدایی را قبول دارد به خدای خود است.این یعنی دین سیاسی داشتن,یعنی هر مساله کلی وجزیی دین را ذیل سیاست تعریف کردن و به کار گرفتن دین در خدمت سیاست و پیش بردن اهداف حزبی.
اما در مقابل سیاست دینی است که حاکمیت دین بر تمام رفتارهای نسبت به خود وجامعه و ریاست وقدرت طلبی است.تقریر امام (ره )محوریت الله و پایبندی به اصول دینی واخلاقی در عرصه ی سیاست بود ونه به قدرت رسیدن به هر قیمتی,اگر چه امروزه در کشور ما,احزاب بیشتر دینشان سیاسی است تا سیاستشان دینی.
پی نوشت：انقلاب اسلامی برون رفت از عالم غربی،طاهرزاده,اصغر،نشرگروه فرهنگی المیزان,١٣٨٨،چاپ اول,ص١١
