مهمان داری

رسول گرامی اسلام می فرمایند："الضیف ینزل برزقه,ویرتحل بذنوب اهل البیت"(١)

ترجمه：میهکان,روزی خود را می اورد وگناهان اهل خانه را می برد.

یکی از اداب پسندیده در ملل مختلف,مهمانداری است که در دین اسلام نیز اثار وبرکات متعددی را برای میزبان قرار داده است.در فرهنگ ایرانی اسلامی نیز از گذشته,مهمان دارای احترام ویژه ای بوده است وحتی اگر دشمن شخص یاقبیله ای مهمان ان ها می شد,تا زمانی که مهمان بود در امان بود.بعضی فکر می کنند مهمان از مال ان ها می کاهد وبعضا گفته می شود دردسر است وهزینه بر,امانگاه دین کاملا متفاوت است ومهمان را مایه رزق وبرکت معرفی می کند. 

خداوند متعال در قران به این موضوع اشاره می کند：

"هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ"(٢)

ترجمه：ﺁﻳﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟

پی نوشت： حکمت نامه پیامبر اعظم,محمدی ری شهری,جلد١۴،ص٢٨٠

(١)بحار الانوار,ج٧۵،ص۴۶١،ح۵٢

(٢)الذاریات,٢۴