دلالت ادله ی اربعه برحرمت سقط جنین

حرمت سقط در ادله ی اربعه

سقط جنین  وکشتن مسلمان از گناهان کبیره  ای است که در قران کریم وعده عذاب بر ان داده شده است مگر انکه کشتن او بواسطه ی اجراء حدود وقصاص جایز باشد.مانند ایه ١۵١،از سوره ی انعام که می فرماید："ولا تقتلوا نفس التی حرم الله الا بالحق".

علامه طباطبایی رحمه الله علیه در تفسیر المیزان,در تفسیر ایه"ولا یقتلن اولادهن..."فرموده اند مراد از حرمت سقط وکشتن اولاد مطلق است از حیث نوع کشتن"بالواد وغیره واسقاط الاجنه" چه اینکه به دنیا بیایند وزنده خاک کنید وچه از طریق دیگر و چه اینکه ان ها را از رحم بیاندازید.(١)

علمای سلف نیز جیلا بعد جیل,در کتب وابواب  مختلف  فقهی مانند حدود و جهاد حرمت کشتن مسلمان چه به دنیا امده باشد یا اینکه جنین باشد  وچه اولاد خود انسان باشد یا نباشد را از ادله ی اربعه ثابت کرده اند وبر آن اجماع دارند.براین اساس سقط جنین به هر طریقی وبه هر دلیلی جایز نیست.

(١)تفسیر المیزان,ج١٩,ص٢٧٩

پی نوشت：کاهش جمعیت ضربه ای سهمگین بر پیکرمسلمین,علامه

سید محمدحسین حسینی تهرانی