حب الدنیا

رسول گرامی اسلام می فرماید："ما ذئبان ضاریان ارسلافی ضریبة غنم،باکثرفسادافیهامن حب المال والجاه فی دین الرجل المسلم"(١)

ترجمه:زیان دوگرگ درنده ای که دریک رمه ی گوسفندرهاشوند,بیشتراززیان حب مال ومقام برای دین انسان مسلمان نیست.

هرگز در روایات ودرمکتب اسلام,بهره برداری از نعمت ها وابادکردن دنیای خویش,مذموم نیست.نفس دنیا نیز در روایات موردذم قرارنگرفته است.آن چه در روایات هشدارداده شده است,وابستگی به دنیا است.وابستگی مذموم آن است که دنیا,تو را از خدا بازدارد.

حب دنیا,انسان رابنده ی خود می کند.اما اگر مال را امانت الهی دانستیم واز راه مشروع به دست آوریم ومصرف کنیم ومال وبال گردن نشود,اتفاقا مضرنیست.

پی نوشت：حکمت نامه پیامبر اعظم,محمدی ری شهری,جلد١۴،ص١۶٠

(١)تنبیه الخواطر,ج١،ص١۵۵