دروغ گویی به شوخی

رسول گرامی اسلام："ویل للذی یخدث فیکذب لیضحک القوم،ویل له،ویل له،ویل له"(١)

ترجمه：وای برکسی که برای خندیدن مردم،سخن دروغ بگوید!وای براو،وای براو،وای براو!

باید توجه داشت که باسخن خود،چه آثاری را رقم می زنیم.چه خون ها که بواسطه ی نمامی،تمسخر،تهمت و...ریخته شده است.درمحله ی ما دوجوان،به خاطر نمامی شخص ثالثی،کشته شدند وشهرناامن شده است.بنابراین باید درکلام خود دقت کنیم.برای خنده ی عده ای،اخرت خود رانفروشیم.ازجمله مصادیق آن：تمسخرعقاید دیگران،دست انداختن شخص دیگران است.ابروی مومن دارای ارزش وحرمت واحترام بالایی است،لذا نباید به راحتی درمیان انظارمردم اورا با سخن وکلام مان موردتمسخر وخنده ی دیگران قرارداد.

خدای متعال درموردچنین افرادی می فرماید：

"فَلَمَّا جَاءَهُم بِآیَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا یَضْحَکُونَ"(٢)

ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً ﭼﻮﻥ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺭﻳﺸﺨﻨﺪ  ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ  ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ .

پی نوشت：حکمت نامه پیامبر اعظم،محمدی ری شهری،جلد١۴،ص٢٧۴

(١)بحارالانوار،ج٧٧،ص٨٨،ح٣

(٢)زخرف،۴٧