نقش محبت در تربیت

بوسیدن و شاد کردن کودک 

نماد محبت

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم: 

مَنْ قَبَّلَ وَلَدَهُ کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ حَسَنَةً وَ مَنْ فَرَّحَهُ فَرَّحَهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ(١)

هرکس فرزندش را ببوسد، خداوند حسنه ای در نامه اعمالش ثبت می‌کند؛ و هرکس فرزندش را شادمان کند، خداوند او را در قیامت شاد خواهد کرد.

محبت شاه کلید تربیت در نگاه دینی است.روایات متعددی والدین واطرافیان کودک را سفارش به توجه ومحبت به کودک می کند.نکته ی مهمی که باید توجه داشت,این است که محبت بی حدوحصر وافراطی می تواند مانند تفریط در محبت یک اسیب باشد.

(١) الکافی، ج ۶، ص ۴٩

پی نوشت： چهل حدیث کودک/محمدرضا احمدیان,نشرزائر، ۱۳۹۰,ص٣١