ادب با پروردگار

ادب با پروردگار

امام صادق علیه السلام می فرمایند："کفی بالعبد ان لا یشرک فی نعمه وإربه غیر ربه"(١)

ترجمه：بنده را ادب همین بس که در نعمت ها وحاجت هایش,کسی  را با پروردگار شریک نکند.

ادب در اصطلاح به معنای مراعات کردن ارزش های اخلاقی در گفتار وکردار است که دارای اقسام مختلفی است.

یکی از این اقسام,ادب با پروردگار است,که خود دارای اقسام مختلفی است：ترک محرمات و انجام واجبات،ترک مکروهات وانجام مستحبات،پاکسازی دل از انچه غیر خداست,چه اینکه دل حرم الهی است پس قرار دادن غیر خدا در ان بی ادبی است.

پی نوشت： حکمت نامه پیامبر اعظم,محمدی ری شهری,جلد٨,ص٨

(١)ر.ک：دانشنامه میزان الحکمه,ج٢،ص٢٣٠،ح٨٣٧