تشخیص ندادن دام ودانه

تشخیص ندادن  دام ودانه 

رنگ ولعاب پر زرق وبرق دنیای مادی کمین گاهی برای هر کسی در هر جایگاه ومقامی می تواند باشد.اگر تفکر انسان اسیر این مادیات شود,انگاه است که انسان همان را ارزش می پندارد وبه ان ایمان می اورد وبرای رسیدن به ان تلاش می کند و حتی مبانی اعتقادی و عملی  را هم با همان اسارتی که دارد می سنجد وتوجیح می کند,به عبارتی چشم ودلش کور می شود.در چنین شرایطی انسان فرق دام ودانه را نمی فهمد وتشخیص نمی دهد.در حالی که اگر انسان به بندگی خدای متعال قانع باشد,افقش تعالی خود وجامعه باشد,دست از اسلام بر نمی دارد ودر محاسبات هم دچار تردید واشتباه فراگیر نمی شود.عاقبت هم به خود ظلم می کند واگر مسوولیت جمعی را برعهده دارد به انها نیز ظالم است,چرا که اقتصادی که هدا در ان نیست,نظام اموزشی که هدا در ان نیست سر لز نظام بانکی ربوی و سند ٢٠٣٠در می اورد.هان!ای انسان  هر لحظه به هوش باش که بندگی خداوند را به متاعی ناچیز عوض نکتی که نتیجه اش خسران ابدی است.

پی نوشت：انقلاب اسلامی برون رفت از عالم غربی،طاهرزاده,اصغر،نشرگروه فرهنگی المیزان,١٣٨٨،چاپ اول,ص٨٣